Pech
Onze traverse oostwaarts heeft daarna helaas maar een paar dagen geduurd. Wel een tweetal ingrijpende ervaringen rijker… Als eerste verdwaalden we in een steil oerwoud met ravijnen en kolkende bergstromen in de buurt van Kopu Lek. Er stond een pad op de kaart, maar in werkelijkheid bleek dit er niet meer te zijn. De verse berensporen verklaarden achteraf waarom…
Twee dagen na deze heftige ervaring was de tocht afgelopen. In de buurt van Kandeshwari is Henk bij hevige regen gevallen, waarbij hij een dubbele sleutelbeenbreuk + een scheurtje in zijn schouderbot opliep. Einde oefening. Zo snel kan het gaan: 1 seconde maakt het verschil. Het pad liep naar beneden, was goed, maar onbeschrijflijk glad door de aanhoudende regen. Het was tegen 17 uur en we hadden nog een uurtje te gaan. We hadden net een kop thee gedronken, maar waren door het buiten stilzitten zo mogelijk nog kouder geworden. Feit is dat er bij Henk een moment van onoplettendheid moet zijn geweest. Even om je heen kijken. Even iets aan de stand van de rugzak corrigeren. Henk weet niet wat het geweest is. Plotseling lag hij naast het pad, zo’n drie meter lager. Een ongeluk is zo gebeurd.
Wat baalden we! Nog nooit eerder hebben we een tocht of expeditie moeten afbreken, het was voor het allereerst dat dit ons gebeurde.
Tja, achteraf prijzen we ons gelukkig dat er niets ergers is gebeurd.