Op de veranda in Kherauja
Vandaag was 1100m up en 1400m down, maar vooral was het een mentale dag. Na Yarsa te zijn gepasseerd – een piepklein armoedig gehuchtje – kwamen we in het wat grotere dorp Kashigaon. Hier wees men naar ‘verderop’ voor een teashop. Ah lekker, dachten we. Maar deze teashop kwam nooit… Als je weet dat die niet komt, mis je de teashop ook niet. Maar als je rekent op warme thee en noodle soup, en de teashop komt maar niet, dan werkt dat niet echt positief op je stemming. Althans bij ons. Kortom, puur mentale kwestie. Voeg daarbij dat het werkelijk eindeloos ‘inham-in en inham-uit’ lopen was om Kherauja te bereiken. Plus Nepali-flat. Daarbovenop was geduld vereist om een overnachtingsadres te vinden. Kortom de bekende ‘top’ die maar niet in beeld komt. Al met al een langere dag dan we ons hadden voorgesteld. Maar wel een tocht met goed weer en in een super omgeving met dito uitzicht! En een fantastische beloning om uiteindelijk een goede plek te vinden bij een gezin thuis. Een overduidelijk welvarende familie. Alle ruimtes binnen waren bezet door familie en bezoek, maar er was voor ons nog plek op de veranda. Men vond dit eigenlijk te min voor gasten, maar wij hadden er een perfecte plek aan. De gastvrijheid in dit land daar blijf je je over verbazen, echt geweldig. En aan belangstelling geen gebrek: er stond tot in de avond een constante kinderschare onderaan de trap. Waarbij degene met het meeste lef natuurlijk hun hoofd af en toe boven de trap uitstaken.
Je zou het niet zeggen, zo dichtbij het populaire Manaslu-dal, maar hier komen praktisch geen toeristen. Diegenen die hier wel in de buurt komen, gaan meestal voor Kashigaon al naar beneden richting de rivier Budhi Gandaki en Manaslu-dal.