Eerder in Tumlingtar
Qua trektocht zit het gedeelte van de Great Himalaya Trail west-oost er voor dit jaar op: Hongon is het eindpunt in het Makalu-gebied. De rest van de Upper-GHT (Kanchenjunga-gebied in het uiterste oosten van Nepal) staat gepland voor 2013. Vanaf Hatiya (1560 m) – ca 3 km ten zuiden van Hongon – resteert voor komende dagen de tocht terug naar de echte bewoonde wereld: het vliegveld in Tumlingtar. We gaan daartoe pal naar het zuiden langs de Arun – een van Nepal’s grootste rivieren.
Van te voren was niet duidelijk of we helemaal naar Tumlingtar zouden moeten lopen (ca. 5 dagen) of dat we al eerder in een jeep zouden kunnen stappen. Idealiter zou dat zijn vanaf Num en dat zou de tocht met 2 dagen bekorten: 3 ipv. 5 dagen (2 dagen lopen plus 1 dag rijden). Tijdens de moesson wordt de autorroute elk jaar echter dermate vernield door steenslag en landslides, dat de grote vraag was of de weg begin november al voldoende hersteld zou zijn. Maar dat blijkt dit jaar wel het geval! Dat hebben we tenminste vernomen in Hatiya.
Vol optimisme vertrokken we dan ook gisteren uit de lodge. Dat optimisme veranderde zelfs in euforie gezien de prachtige omgeving, het goede wandelpad en de geweldige weersomstandigheden. Wat een zaligheid om weer in een t-shirt te lopen! We maakten een lange loopdag en overnachtten in een teashop in Simma (1440 m). Gigantische luxe: ’s avonds dal bhat met chicken curry, heerlijk. Jeetje wat heeft ons lichaam dat eiwit nodig, het schreeuwt er bijna om. Afgelopen dagen waren er geen eieren te krijgen, dus ook in dat opzicht hebben we niet kunnen bij-eten.
Vandaag was een korte loopdag: van Simma naar Num, met wel flink afdalen en klimmen. We gingen de Arun-rivier over op 800 meter hoogte, het laagste punt van etappe 2B! Daarna naar Num op 1550 meter, waar we even na het middaguur arriveerden. En inderdaad de jeeps rijden. De vraag was wanneer te vertrekken, vooral ook een onderhandelingskwestie over de prijs. Maar om 14 uur waren we eruit, en werd besloten om alsnog te rijden vandaag. Half drie werd de motor gestart en ruim zes uur zou de rit duren. We zijn zojuist aangekomen in Tumlingtar, na een van de meest afschuwelijke autoritten die we ooit maakten. De conditie van de weg was met name het eerste deel bar en boos: één groot gehots. Overigens was ik minder gestresst dan anders, door het ontbreken van vreselijke afgronden en ravijnen naast de weg. Met name dat laatste brengt me af en toe in een paniekstaat. Nu was het alleen de belabberde staat van de zand- en modderroute. Met mij ging het dit keer dus redelijk, maar na Khadbari ging het mis met Henk: er werd gewisseld van jeep en chauffeur… De nieuwe jeep had echter een zeer slechte vering en daarnaast scheurde de chauffeur over de weg vol gaten. Henk werd uiteindelijk dermate beroerd dat hij een paar keer de auto uit moest. Enfin, uiteindelijk zijn we nu in Tumlingtar en nota bene al op 1 november!
Onze vlucht naar Kathmandu stond oorspronkelijk gepland voor 6 november. Dus we vroegen onze trekkingagent en vriend Ngima Dorji vanuit Hatiya om eea te verzetten naar 3 november. Tot vanmiddag kregen we hierop het antwoord dat alle vluchten vol zijn naar Kathmandu. Morgen dus als eerste proberen om direct een vlucht te krijgen!!