Hoogste punt etappe 2B: 6180 m
Het duurde tot vanmorgen 6 uur voor de storm ging liggen. Niet te geloven, hoe het de hele nacht is doorgegaan: klapperende tent, stuifsneeuw en vooral het lawaai. Lang geleden dat we een dergelijke storm hebben meegemaakt, ik denk dan terug aan kamp 2 op Dhaulagiri in 2006… Enfin, precies op tijd hield het allemaal op. Toen om half zes de brander aanging, blies de wind nog door de voortent, maar met het krieken van de dag een half uur later was het plots stil. En bij vertrek om 7:15 uur was het zelfs muisstil geworden: knisperender sneeuw alsof het helemaal niet gestormd had.
Prachtig uitzicht op Baruntse – geen mens te zien – en op East Col met achtduizender Makalu. Zonder enig probleem liepen we de gletsjer over – touw niet nodig – en een uurtje later stonden we aan de voet van East Col. Helaas een fractie te laat, zagen we toen we de laatste stappen zetten onder de wand. Op dat moment ontwaarden we boven ons twee personen die startten met de afdaling. Het waren overduidelijk dragers en ook duidelijk was dat ze zonder touw naar beneden kwamen. Dat beviel ze kennelijk niet, want we zagen ze onzeker bewegen en vaak stilstaan. Even later zouden zelfs geheel tot stilstand komen. Zo gingen tien minuten voorbij. Het was te gevaarlijk voor ons om de klim omhoog te starten, want er kwamen regelmatig losgetrapte stenen naar beneden. Contact maken was moeizaam, gezien de afstand tussen hen en ons, maar uiteindelijk lukte het. Ze meldden dat ze geen touw hadden. Chhiree klimt uiteindelijk omhoog met ons touw om te kijken of hij iets kan betekenen. Inmiddels blijkt er nog een team vanaf de andere kant te zijn aangekomen op East Col en een van hen komt naar beneden, gelukkig wel met touw. In gezamenlijkheid met Chhiree worden zo de 2 touwen bevestigd. Uiteindelijk duurt het in totaal 3 uur, voordat de touwen zijn gefixeerd, één voor één de lasten en daarna één voor één de dragers van het eerste team naar beneden zijn gelaten. We kunnen niets anders doen dan wachten, want het is bloedlink in de route. Er komt zelfs een rotsblok naar beneden zo groot als een skippybal wanneer de ploeg bovenin lasten naar beneden gaat laten. Echt idioot, hoe kunnen ze het bedenken terwijl er mensen in de wand zitten.
Uiteindelijk half verkleumd beginnen we – als er bijna niemand meer in de wand staat – de klim omhoog. Het is inmiddels gaan waaien. Tegen half twaalf staan we dan eindelijk op de 6180 m hoge col. Samen met een Frans team, dat van de andere kant ook een tijd heeft zitten wachten en nu eindelijk ook naar beneden kan abseilen. Onze afdaling aan de Makalu-kant gaat gelukkig snel: recht-toe-rechtaan en er is niemand te bekennen, dus de weg is vrij. We hoeven maar één keer het touw te bevestigen, kunnen direct abseilen. De rest van de afdaling kan zonder touw. Dan staan we op de gletsjer aan de andere kant. Ook hier is het niet nodig om aan touw te gaan. We binden de stijgijzers onder – het is wel behoorlijk verijsd – en dalen rap de gletsjer af. We hopen heimelijk op een kampje aan het einde van de gletsjer, en tot onze vreugde blijkt daar inderdaad een team te kamperen op ca 5600 meter. Geweldig, we krijgen er thee en onze eigen noodle soup is hier op het grote kooktoestel zo gekookt. Dat scheelt veel tijd, het alternatief was branders tevoorschijn halen en eerst ijs smelten… We hopen namelijk nog steeds ons dagdoel te halen: Makalu baiskamp (BC) op 4800 m. Maar met het oponthoud van 3 uur eerder die ochtend wordt dat kiele kiele. Om 13:50 uur vertrekken we, ervan uitgaand dat we het laatste stuk in het donker zullen lopen. Gelukkig is het nog steeds kraakhelder weer.
Wachten voor Eastcol
Het wordt een zware middag, we zijn alle vier behoorlijk moe. De hoogte, de stress van de klim omhoog vanmorgen. Maar alles gaat voorspoedig en we zijn dan ook uitgelaten als we om 18:20 uur – na het laatste half uur inderdaad in het donker te hebben gelopen – aankloppen bij een teashop in Makalu BC op 4800 m. Niet te geloven, er staan tegenwoordig een paar van deze simpele hutjes op deze plek. Geen droogvoer vanavond, maar rijst, linzen en aardappelcurry. Joehooe!
